· 

Memory Lane

'Everyone has been made for some particular work,

and the desire for that work has been put in every heart' ~ Rumi

 

12 maart 2020, ik denk dat veel mensen zich deze verwarde dag nog kunnen herinneren.

Hoewel dat zeg ik, want een aantal mensen begreep helemaal niet waarom ik de lessen die avond tot nader order annuleerde.

Ik zou daarna geen enkele les meer geven in mijn mooie en zorgvuldig opgezette yogastudio, die ik 30 april van datzelfde jaar gepland had te zullen sluiten.

 

En daar was ie, de eerste persconferentie van een hele reeks regels en lock-downs.

 

Inmiddels zijn we drie jaar verder en wat kan er veel gebeuren in die tijd!

Spijt? Nee, wel gezonde melancholie en een enorm gevoel van dankbaarheid. Dankbaar dat ik mijn moed, energie en talent heb durven gebruiken om een dergelijk avontuur uit te bouwen tot een goedlopende middelgrote yogastudio. 

 

En vooral dankbaar voor de vele (overwegend) vrouwen die in mijn studio en lessen de rust, aandacht en inspiratie vonden die zo nodig is in ons drukke bestaan. Want al vinden heel veel mensen voldoening in het fysieke aspect van yoga-beoefening, yoga heeft zoveel meer te bieden.

Nog altijd ontvang ik liefdevolle berichtjes en hoewel het dan begint te prikkelen om daar gehoor aan te geven weet ik dat ik verder moest.

 

Bij deze (ook met de komende verkiezingen in gedachten) een klein stukje uit mijn boek dat misschien nooit uitgegeven maar wel geschreven wordt.

 

In 1997 was ik een maand in Buenos Aires en natuurlijk had ik wat sightseeing gedaan, maar het ging mij om dat tangoleven dat ik een maand lang wilde meemaken. 

 

'Terug naar de werkelijkheid' zeg ik op mijn laatste avond in Buenos Aires. 'Terug naar een andere werkelijkheid' zegt Teresa en ze heeft gelijk.

De wereld die we kennen en waarin we leven is niet de enige werkelijkheid.

Voor sommige mensen is leven van een karig inkomen maar wel elke nacht kunnen dansen de werkelijkheid, terwijl anderen een hijgende carrière najagen. Er zijn er velen die zich geen ander leven kunnen voorstellen dan op het platteland, terwijl weer anderen hun thuis vinden in de hectiek van een grote stad. De een wil veel mensen om zich heen, de ander prefereert een select groepje in haar leven. 

 

Terug in mijn werkelijkheid val ik ten prooi aan een soort omgekeerde culture shock.

Normaal gesproken heb ik geen last van jetlegs omdat ik me altijd direct aanpas aan de tijdzone waarin ik ben,

maar dit keer lijd ik aan slapeloze nachten en intense huilbuien.

De máte en tangomuziek houden mij nog daar, maar hier in de kou en grauwheid van mijn eigen Amsterdam voel ik me nu reddeloos verloren.

Ik mis de overgave, het verdwalen in tijd en ruimte. De hunkering en passie, het verlangen dat tango onherroepelijk met zich meedraagt en de gepolijste rauwheid van die Zuid-Amerikaanse stad. De piropos, de verleiding en flirts tegenover de leugentjes, het machismo en de arrogantie.

Het tevreden zijn met één drankje en de beurse voeten.

De bijna transcendente duizeling waarin je verkeert als je danspartner je terug begeleidt naar je tafeltje.

 

#zelfcompassie #los #volgjeinnerlijkweten #dankbaarheid #yoga #meditatie #tango #werkelijkheid 

Reactie schrijven

Commentaren: 0