I’m not interested in how people move;
I’m interested in what makes them move
P i n a B a u s c h
De ware
Het werd zwart voor mijn ogen en terwijl ik bij het toilet van het strandpaviljoen probeerde te komen zwabberde ik heen en weer alsof ik teveel gezopen had. De behoefte om over te geven en om te schreeuwen en te gillen grepen me bij de keel, maar er kwam niets uit. Laat hem straks asjeblieft een arm om me heen slaan en iets zeggen als 'sorry zo bedoelde ik het niet, wat ik eigenlijk wilde zeggen …'
We hadden elkaar via zo’n datingsite leren kennen. Met een kort vriendelijk berichtje had ik het initiatief genomen en terwijl ik het verstuurde voorvoelde ik dat dit weleens de ware zou kunnen worden of dat ik mijzelf zojuist in een bak ellende had gestort.
Tijdens onze eerste ontmoeting sloeg de vonk niet over, niet bij hem en ook niet bij mij, al was er wel genoeg gesprekstof. Ook na de tweede en derde ontmoeting raakten we niet verliefd. Toch volgden er bijna zes maanden waarin we elkaar regelmatig opzochten, deden alsof we een stel waren, het uit- en ook weer goed maakten en zelfs voorzichtig toekomstplannetjes opperden. Iets leek ons te verbinden en dat was niet alleen de seks, al bleken we elkaar hierin goed gevonden te hebben.
Laat ik hem de bootsman noemen, aangezien we een aantal keren samen zeilden. In het voorjaar voeren we zijn boot over het IJsselmeer naar Friesland en in de herfst weer terug naar de Randstad. In de tussentijd lummelden we door windstilte op de Friese meren.
Regelmatig ook maakten we strandwandelingen, aten we in een van de strandpaviljoens of filosofeerden met een goed glas wijn bij het haardvuur in zijn huis. En al waren we niet verliefd, we voelden elkaar goed aan waardoor we binnen enkele weken ook elkaars pijnpunten en zwaktes begrepen.
Maar de bootsman sloeg die avond in dat strandpaviljoen geen arm om me heen en deed evenmin pogingen om zijn woorden te verzachten.
'Als ik de ware tegenkom stop ik met jou’.
LOS
Het schrijven van mijn boek 'Als ik de ware tegenkom' begon ooit lang geleden, ik denk wel vijfentwintig jaar. Aanvankelijk heel ambitieus over de romances in mijn leven en mijn voorliefde voor het Spaanstalige. Optimistisch ook en gedreven als je kunt zijn in de zomer van je leven.
Maar zowel die liefdes als de roman kwamen maar niet uit de verf. De schrijfsels werden klaagliederen omdat ik vooral schreef als het tegenzat en uiteindelijk besloot ik dat het een onzinnige wens was.
Tijdens het inpakken voor een verhuizing heb ik de schrijfsels verscheurd terwijl overgebleven flarden ergens geduldig op de harde schijf wachtten op eventueel vervolg.
Uiteindelijk in 2020 toen ik mijn yogastudio gesloten en leeggeruimd had, bleken de lockdowns vanwege de covidpandemie een ideaal excuus om thuis te blijven en niets te hoeven. Met horten en stoten borrelde er steeds meer inspiratie op en hervatte ik mijn langgekoesterde wens om een boek te schrijven.
De werktitel werd LOS want:
Als je niet langer zoekt,
niet meer verlangt dat vroeger anders zou zijn
of de toekomst beter gaat worden,
op het moment dat je laat zijn wat is,
heb je je thuis gevonden.
Thuis hoeft niet een idyllische of fancy plek te zijn
of ergens ver weg en het hoeft ook niet eerst
de goedkeuring of bewondering van anderen te dragen
voor het goed genoeg is.
Thuis is waar hoofd, hart en ziel in lijn raken
en de rust vinden om te zijn. ~ Hanneke
Ik verhuisde naar een boshuisje in Drenthe waar het schrijven een vlucht nam en de titel van het boek in veranderde ‘Als ik de ware tegenkom’.
La que sabe
Ik las over La Que Sabe, Spaans voor zij die weet, in meerdere vertellingen, maar ze ging het meest in en voor mij leven door het boek De ontembare vrouw van Clarissa Pinkola Estés. Hoewel verteld door de verhalenvrouwen in Midden-Amerika is 'zij die weet' grenzeloos en leeft dus in alle continenten en in alle vrouwen.
Ze had vast en zeker al vaker bij me aan de deur geklopt en waarschijnlijk heb ik haar vele malen in de ogen gekeken, maar ik was blijkbaar te druk om open te doen en om echt te zien. Totdat, totdat ik in de spiegel keek en zij mij leerde om de ware te zien.
La Que Sabe kruist nu regelmatig mijn pad en ze is zelfs in mij gaan leven.
In ons leeft namelijk een kracht die, mits ongetemd, overvloedig schept en deelt vanuit passie, hartstocht, verlangen tot creatie en het vermogen om anderen te inspireren in kennis en wijsheid.
La Que Sabe, de wijze wetende vrouw, is niet een mythe buiten ons, welnee, die vlammende Shaktikracht* in ons zal zich laten zien als jij de moed hebt om los te laten wat jou tegenhoudt om zelf La Que Sabe te worden.
Oefening De ware
Ga voor een spiegel staan en kijk naar degene die je daar ziet.
::
Al in je eerste schooljaren word je gevraagd wat je later wilt worden.
De boodschap die je daardoor ontvangt is dat je nu nog niets bent, tenzij je iemand wordt.
Al vroeg leer je om je heen te kijken en in de ogen van anderen goedkeuring te vinden voor wie jij bent.
Op een handjevol verlichte mensen na blijven de meeste van ons onze waarde zien als iets wat zich buiten ons bevindt:
een automerk, een opleidingsniveau, een inkomen, je werk, je partner, een woonwijk, een gedroomde reis, een religie,
een politieke partij, een cultuur, je vrijetijdsbesteding, je uiterlijk, je leeftijd, je geslacht, of juist geslachtsloosheid,
het aantal volgers, de goedkeuring van anderen, de aandacht van anderen ...
::
Wie ben je als je dit alles verliest? Veel mensen die op straat leven zeggen dat ze behandeld worden als 'niemand',
maar ik ga ervan uit dat als je deze oefening doet je een dakloze wel als iemand ziet.
::
Ik ga nog een stap verder. Je ligt op de operatietafel en krijgt een bijna-doodervaring.
Je zweeft boven de tafel en ziet jouw lichaam daar op de tafel liggen ...
Wie ben jij nu? Het lichaam op de operatietafel of de waarnemer?
::
De ware ik is niet onze persoonlijkheid, het 'ik' dat van alles wil.
Het ware ik is de waarnemer, de enige wijsheid in onszelf die onvoorwaardelijk, zonder oordeel,
zonder aangeleerde concepten en overtuigingen is.
::
Kijk nog eens goed naar jezelf in de spiegel.
::
Als ik de ware tegenkom, dus als ik inzie wie ik écht ben, dan neem ik liefdevol afscheid van de 'ik' die ik dacht te zijn.
Het ware 'ik' is uiteraard zoveel meer dan mijn opvoeding, het gezin waaruit ik kom, de schrammen en littekens die ik opliep,
de conditionering, mijn emoties en gedachten.
::
Als ik de ware tegenkom dan stop ik met mij.
::
En weet je wat nou het leuke is, mijn ware ik vindt alles leuk aan mij!
Ach lief moedig lezend hart, waarschijnlijk herken je je in veel van wat ik schrijf.
Hoe mooi zou het zijn als we onze kinderen gaan onderwijzen in de hoofdvakken liefde, vrede, compassie en bewustwording.
En mocht ik jou, lieve lezende ziel, ooit gekwetst hebben, jou te streng beoordeeld hebben of laten vallen, dan bied ik jou mijn oprechte excuses aan en hoop ik dat je me kunt vergeven.
