Laatst, op een heerlijke zondagmiddag, fietste ik achter een vrouw met een yogamatje in haar fietstas.
Ik ga naast haar fietsen en zeg: “Kijk, dat is het mooie gebaar, op weg naar een yogales?”.
“Ja”, zegt ze “Ik ben vanochtend geweest en het was weer zo heerlijk!”.
“Waar doe je yoga?”, vraag ik. “Oh, bij een sportschool, maar onze lerares geeft zo fijn les.
Ze heeft een hele prettige stem, weet waar ze het over heeft en zegt geen namasté” ….
Ik moet er even om lachen en begrijp tegelijkertijd wat ze bedoelt.
“Begrijp me goed” zegt ze, “ik heb er op zich niets op tegen, maar het wordt vaak zo aan de buitenkant gebruikt. Iemand voert dan zo'n yoga-toneelstukje op en daar houd ik niet van, het moet van binnenuit komen en oprecht zijn”.
Waarom zou je inderdaad iets dat in onze cultuur niet gebruikelijk is overnemen?
Yoga zoals we het nu in het Westen beoefenen is ook niet zoals die oorspronkelijk in India onderwezen werd, en dat hoeft naar mijn mening ook niet. Yoga is niet statisch en zal zich, naarmate het zich verder verspreidt over de wereld, blijvend ontwikkelen en aanpassen.
Toch kent het uitspreken van namasté een diepere waarde dan alleen maar een klank of gebaar.
Tijdens de opleiding Thaise Yogamassage leerden we te beginnen met een mantra. (YouTube video)
De mantra wordt opgedragen aan degene die deze massage ontwikkeld heeft en daarvoor spreken we onze dank uit. Tegelijkertijd is het een manier om onze aandacht, die meestal naar buiten gericht is, naar binnen te brengen.
Je handen in gebedshouding (mudra) brengen is een universeel gebaar van dankbaarheid, respect en aandacht.
Het is een symbool van gebed en niet van gebod. Als je je handpalmen en vingers voor je hart tegen elkaar aanbrengt, eventueel je ogen sluit en je kin naar je borst brengt, dan geef je jezelf de mogelijkheid om even stil te staan bij dit moment en bij dat wat die ander en jou bindt.
Bovendien heeft het energetische waarde aangezien er in onze vingers en met name in onze vingertoppen belangrijke energielijnen lopen (meridianen)(nadi's).
We noemen dit gebaar Anjali Mudra.
‘Namasté’, ik buig voor jou
en groet je met respect.
Ik zie in jou het licht dat ik ook in mij draag.
Wij zijn dus hetzelfde, er is geen verschil.
AUM, shanti, shanti, shantihi
AUM (het oergeluid, het universele geluid) vrede, vrede, heel veel vrede _/\_