16 maart 2020
Zaterdag heb ik ook mijn moeder van 88 jaar deze video, die ik maakte van mijn Metta-meditatie, gestuurd.
Ze grapt er vaak over dat ze één van de jongsten is daar en één van de weinigen die op een laptop kan werken.
Nou gaat dat niet altijd even vlekkeloos, dus ik hoopte dat het haar zou lukken om de video inderdaad te openen,
er kan nu immers niemand even helpen.
Van de mail die ik van haar kreeg schoot ik vol. Mijn moeder mag dan oud zijn en in een rolstoel zitten, in haar bovenkamer werkt alles nog best goed. Toch heb ik het hoofdstuk afgesloten dat zij en ik misschien nog een keer gaan zitten om bepaalde zaken te bespreken.
"Het is goed zo”, had ik me bedacht.
En dan komen er, tussen al het coronanieuws door, een paar woorden van je moeder. Woorden die je zo graag had willen horen, maar die door de hectiek van het leven niet gezegd konden worden.
Aandacht die door het gebrek aan emotionele ontwikkeling in onze cultuur niet tot uitdrukking kon worden gebracht. Liefde die niet tastbaar was geworden en daardoor geen herinnering in elke vezel
van mijn lichaam heeft nagelaten.
Die specifieke woorden blijven tussen haar en mij.
"Vlak voordat wij trouwden, heerste de A-griep”, schrijft mijn moeder verder,”Iedereen had het”.
Mijn moeder heeft DE oorlog meegemaakt. Als jong meisje leed ze honger in de winter van ’44-’45 en kreeg ze difterie.
Als wij, haar kinderen, het even moeilijk hebben en ze niet echt iets voor ons kan doen, zegt ze altijd:”Koop iets lekkers en doe de lichtjes aan”.
Van haar heb ik geleerd om altijd lekker zeep in huis te hebben, en ook voldoende handdoeken en beddengoed. Toiletpapier is niet zo belangrijk,
een washandje en water werken veel beter eigenlijk. Maar je lekker even kunnen wassen … Toen ik in 2001 naar Cuba ging heb ik zeepjes meegenomen en kleine monstertjes bodylotion en parfum. Die legde ik op mijn bed voor de kamermeisjes.
Als ze me konden vinden liepen ze me na “Gracias señorita, gracias!”.
Tuurlijk heb je geld nodig, maar even aandacht voor jezelf, of je zachte lekker geurende lijf tegen je partner aandrukken is even zo belangrijk 😉
Al die mensen die al ver in de winter van hun leven zijn hebben zoveel meegemaakt, en dus ook een oorlog.
Vlak na die oorlog kreeg iedereen in Nederland 10 gulden, het zogenoemde tientje van Lieftinck. Het oude geld werd ongeldig verklaard en iedereen begon helemaal opnieuw. Later zouden de jaren ’50 als suf worden bestempeld, maar de mensen die ze zelf hebben meegemaakt spreken van solidariteit.
Solidariteit, voor elkaar zorgen, het samen doen … en wat is er al veel gegeven de laatste dagen!
Laten we de curve van deze epidemie proberen af te zwakken, zodat we daarna de curve van compassie, saamhorigheid en bewustwording tot ongekende hoogte brengen!
Dat je gezond mag zijn
Dat je veilig mag zijn
Dat je in vrede mag leven
_/\_
Reactie schrijven