Met mijn kersverse diploma reisbegeleiding op zak vertrok ik voor ruim vier maanden naar Ecuador.
Tijdens één van de reizen werden wij, de groep en ik, uitgenodigd om getuige te zijn van een helingsritueel door sjamanen.
Dat was bijzonder want de oorspronkelijke inheemse bevolking was niet zo praatgraag en uitleggen wat de sjamanen precies deden of toepasten tijdens rituelen was niet gebruikelijk. Sjamanisme is immers een eeuwenoude traditie waarvan de kennis over heling zorgvuldig wordt doorgegeven van generatie op generatie. De rituelen verschillen per regio en zelfs per dorp en iedere heler (curandero) kent zijn of haar eigen methoden en toepassingen.
Aan het einde van de ceremonie werd ik uitgenodigd om een limpia del mal viento te ondergaan, een reiniging van de boze wind.
Veel tradities geloven heilig in reiniging, of het nou vasten is, reiniging van de maag, darmen en andere holtes of het verwijderen op energetisch niveau.
De demonstratie was kort en wie weet was de sjamaan niet echt goed of had ik mij onvoldoende geopend, maar er gebeurde niet heel veel meer met mij dan dat ik mij iets lichter, opgeruimder en vrijer voelde.
Enkele dagen later heb ik een paar uurtjes voor mijzelf zodat ik deze typische Andesstad zonder groep kan verkennen.
Ik koop een vilten hoedje zoals de indianenvrouwen hier dragen en loop daarna de enorme markt op.
Daar vergaap ik mij aan de intense kleuren en geuren van de fruit- en bloemenmarkt; de enorme bossen koriander, pepermunt, basilicum, uien en bananen. Bij de stalletjes met medicinale elixers, poeders en kruiden leggen de heelmeesters vol overtuiging de eeuwenoude helende wijsheid van Moeder Natuur uit. Ik loop verder, nu middenin het gekakel van (nog) levend gevogelte en door het bieden en overbieden van de marktkooplui.
Ik bestel een Horchata, een roodkleurige thee-infusie bereid uit medicinale kruiden die cholesterolverlagende en ontstekingsremmende eigenschappen zouden hebben.
Langs de zijkant van de markt zit in een galerij een oude vrouw ineengedoken op de grond.
Ze verkoopt rieten gevlochten mandjes in allerlei maten en vormen, met hengsel of deksel en in een hoeveelheid aan kleuren.
Terwijl ik dichterbij haar kom blijft ze mij observeren. Ik ga op mijn knieën voor haar zitten.
De vrouw pakt mijn handen en blijft ze vasthouden terwijl ze mijn gezicht observeert. Ze zegt geen woord.
Mijn handen beginnen te tintelen en ik voel een warmtestroom door mijn armen mijn hele lichaam ingaan.
Wat zou ze doen? Moet ik bedacht zijn op iets? Dan kijkt ze naar mijn handen, naar de handrug en de vingers en bestudeert ze zorgvuldig.
Ze draait mijn handen en kijkt aandachtig naar mijn handpalmen en de binnenkant van mijn vingers. Zou ze kunnen handlezen?
Met haar vingers geeft ze druk op verschillende plekjes in mijn handpalmen en maakt er vervolgens stevige strijkingen over naar de topjes van mijn vingers, alsof ze de boze wind uit mij drijft.
Dan laat ze plotseling mijn handen los en lacht naar me. Ik lach terug en vraag wat ze zojuist deed en voelde, maar ik krijg geen reactie.
Of ze iets van mij verwacht is me niet duidelijk, maar ik koop wat spulletjes, geef extra fooi en vertrek.
Die nacht word ik meegezogen in een hallucinerende droom waarin de mandjes-verkoopster verschijnt als een holografische projectie.
Ik zie haar iriserend scherp voor me, met haar grijze lange haren transparant schitterend tegen het verblindende licht dat haar kleine kordate silhouet omsluit als een aureool. Ze gebaart dat ik dichterbij moet komen.
Gebiologeerd volg ik haar een adobe huisje in waar een tiental vrouwen in een kring zit.
Terwijl ik in het midden van de kring op een houten stoeltje moet plaatsnemen, valt het mij op dat ik mij in volledig vertrouwen overgeef zonder mij te verzetten.
De vrouw blaast sigarettenrook over mij heen, wrijft me in met rozenblaadjes en beklopt mijn hele lichaam met bladertakken..
De andere vrouwen moedigen aan met onverstaanbare woorden, handgeklap en gezangen waardoor de sfeer intens geladen raakt.
Misschien is het de rook in de kleine ruimte, of zijn het de woorden die als mantra's doordringen, maar het wordt een beetje wazig voor mijn ogen.
De vrouw slaat een warme stola om me heen en gaat tegenover mij zitten. Ze kijkt nu diep in mijn ogen terwijl ze mijn handen vasthoudt.
Dan maakt ze een handgebaar en valt er een doodse stilte. Ik merk dat ik even niet adem, waarschijnlijk in de hoop dat ik haar dit keer wel kan horen.
Lieverd, begint ze, het leven zal jou geen lange relatie schenken en ook het hebben van een gezin ligt niet op jouw pad.
Jij behoort immers tot de vrouwen die een andere taak heeft meegekregen. Treur daar niet om, het geeft jou vele mogelijkheden.
Weet ook dat dit een van jouw laatste incarnaties zal zijn. Stem jezelf dus af op de frequenties die helend werken en houd de mensen die het licht in jou dreigen te dimmen zoveel mogelijk op afstand.
Maar voordat je over de gevlochten touwbrug naar de andere kant zult gaan zal je de sleutel tot het poortje moeten vinden.
Je zoekt liefde maar je kijkt niet goed. Begrijp wat liefde is en laat het je spiegelen.
Terug in Nederland besloot ik om nooit meer een vaste baan te nemen en begon ik mijn eigen ontwerpstudio in Amsterdam, één van de beste beslissingen in mijn leven.
Het heeft nog wel vele jaren geduurd voor haar woorden betekenis kregen, ik het poortje vond en begreep hoe liefde mij spiegelde.
Uit: Als ik de ware tegenkom