"Zorg goed voor jezelf", we zeggen het heel makkelijk tegen een ander.
Maar hoe goed zorgen eigenlijk voor onszelf?
We kopen er graag inspirerende glossy magazines over, herkennen ons in pakkende blogs en nemen onszelf aan het einde van de yogales voor
om het nu écht eens te gaan doen.
Ik begreep al jaren dat ik het nodig had. En toen Kirstin Neff's boek Selfcompassion uitkwam wist ik "Nu ga ik het echt doen".
Maar het bleef mentaal, ik 'wist' dat ik het nodig had, maar blijkbaar was er meer nodig om het onderdeel van mijn leven
en van mijn hele ZIJN te maken.
Ik begin graag met een anekdote van Thich Naht Hahn, de Vietnamese Zenboeddhist die voor een belangrijk deel mindfulness naar het Westen heeft gebracht.
Hij vertelt: “Als je om iemand geeft, als je van iemand houdt, dan wil je die ander graag iets geven, toch?
Je koopt mooie bloemen of je maakt iets lekkers te eten, je schrijft een mooi gedicht of maakt een tekening.
Maar toch, het mooiste wat je die ander kunt geven is echte aandacht, jouw echte aanwezigheid.
Hij vertelt over een jongentje dat niet gelukkig is.
Hij leeft in grote welvaart, dat is het niet, want zijn vader is een rijke zakenman.
Toch is de jongen is ongelukkig, want zijn vader is er nooit.
Zijn vader is altijd druk met zijn bedrijf en heeft daardoor nauwelijks tijd om met zijn vrouw en zoon te zijn.
En zelfs als hij thuis is is hij er niet echt. Zijn lichaam is wel thuis, maar zijn geest is ergens anders.
Gelukkig heeft de man wel in zijn agenda gezet dat zijn zoon jarig is,
dus bij het ontbijt zegt de vader tegen zijn zoon:"Lieverd, het is vandaag je verjaardag, dus zeg maar wat je hebben wilt.
Wat je ook maar wit, ik koop het voor je".
De jongen is een tijdje stil.
Dan kijkt hij zijn vader aan en zegt: "papa, wat ik echt wil dat ben jij, ik wil dat je tijd voor óns maakt, dat je er echt bént als je thuis bent".
Als je écht van iemand houdt, dan moet je er zijn voor die ander.
Het mooiste wat je degene van wie je houdt kunt bieden, is jouw aanwezigheid.
Als je er echt voor jezelf wilt zijn, dan zul je van jezelf moeten leren houden.
Meditatie maakt het mogelijk om helemaal hier in dit moment te zijn en
om al jouw aanwezigheid aan het enige leven te geven dat jij echt kunt redden,
en dat is jouw leven.
Op een dag wist je eindelijk wat je moest doen, en begon,
hoewel de stemmen om je heen
hun slechte adviezen bleven roepen,
hoewel het hele huis begon te schudden
en je het oude getrek aan je enkels voelde.
“Heel mijn leven” riep iedere stem.
Maar je stopte niet.
Jij wist wat je moest doen,
hoewel de wind met haar stijve vingers aan de fundamenten knaagde,
hoewel hun melancholie ondraaglijk was.
Het was al laat, genoeg,
en een wilde nacht
en de weg vol gevallen takken en stenen.
Maar terwijl je hun stemmen achterliet,
begonnen beetje bij beetje sterren te schijnen
door deze wolkenkleden,
en er was een nieuwe stem
die je langzaamaan begon te herkennen als de jouwe,
die je gezelschap hield
terwijl je dieper en dieper
afdaalde de wereld in,
vastbesloten het enige te doen dat je kon doen,
vastbesloten het enige leven te redden dat je kon redden.
~ De Reis - Mary Oliver
Veel mensen hebben het nodig dat de grondvesten onder ze schudden voordat ze wakker worden, ontwaken.
Wist je trouwens dat boeddha 'de ontwaakte' betekent?
Ergens in mijn kinderjaren heb ik waarschijnlijk onbewust besloten dat er niet van mij gehouden kon worden,
althans niet van de persoon die ik van nature ben.
Ik moest blijkbaar iets extra's doen om de liefde en aandacht te ontvangen waar ik naar verlangde.
Ik ben hard, keihard gaan werken, heel ijverig was ik.
Mijn introverte karakter en mijn onophoudelijke stroom aan nieuwe ideeën zorgden ervoor dat ik niet het idee had dat ik alleen was.
Ik schiet even verder in de tijd.
Na 11,5 jaar relatie gaan we uit elkaar.
Onze relatie spat uit elkaar, nog geen maand nadat we in ons samen gekochte huis zijn gaan wonen.
In diezelfde periode gaat het bedrijf waar ik werk failliet,
dus daar zit ik; 31 jaar oud, zonder relatie, zonder baan in een huis dat weer de verkoop in kan.
Wat wil je nou écht?
De laatste tijd is er veel te doen over dat je uit het universum kunt aantrekken wat je echt wilt.
Ik heb een paar diepe wensen, en daar zou een mooie relatie in passen.
Vandaag (18 april 2020) ben ik 58 jaar geworden en ik woon en leef nog steeds, dus sinds mijn 31e, het leven van een single.
Oh zeker, er zijn mannen in mijn leven geweest, maar die ene met wie ik dát leven kan leven dat ik mijzelf wens,
dié ben ik (nog) niet tegen gekomen.
Alles en iedereen is een guru, een leraar op je pad en gelukkig heb ik dat steeds voor ogen gehouden toen ik in 2019
emotioneel opnieuw volledig door elkaar geschud werd.
Dat ik een eigenwijs typetje ben, dat weet ik wel, maar blijkbaar ben ik zo hardleers dat ik mij vele malen tegen dezelfde steen moet stoten
om te begrijpen dat het zo niet langer kon.
Ik heb uren gezeten, in meditatie, dikke tranen over mijn wangen.
Zelfcompassie beoefenen en steeds weer opnieuw met heel mijn bewustzijn naar ieder chakra.
En daar opende zich wat ik mentaal al jaren wist.
In die openheid ben ik op de tafel van een rebalancer gaan liggen.
“Aanraking is de vergeten taal”, zei Osho. “We zijn de echte liefdevolle, bewuste en oprechte aanraking die helend is verloren geraakt in onze cultuur.”
Door de aanraking van de rebalancer kon ik in mijn hele ZIJN ervaren wat ik miste in mijn leven.
Liggend op haar tafel zag ik dat kleine meisje dat zich aangepast had en dat zich had omringd met allerlei knappe prestaties en vaardigheden, hopend op de waardering van anderen. Anderen die op hun manier ook zoeken naar aandacht, liefde en waardering ...
Ik heb dat meisje plechtig beloofd dat ik haar nooit meer alleen zou laten en sindsdien is ze altijd bij me.
En dit meisje? Dit meisje mag doen waar ze zin in heeft, omdat ze goed is wie ze is en ze niemand nodig heeft om dat te bevestigen.
Dus ja, de knop is om. En of ik inderdaad nog steeds introvert ben weet ik eigenlijk niet eens, misschien was het een overlevingsmechanisme.
Hoewel, ik vind het nog steeds heerlijk om in mijn fijne coconnetje van alles te bedenken waar ik anderen blij mee kan maken.
En dit is het begin van allerlei meditaties, yoga nidra's, zelfcompassie, Selfcare, heb-jezelf-lief lessen, workshops, retreats
en cursussen die ik ga delen.
Dus wat wil ik nou écht? Ik wil ZIJN wie ik ben.
Dat klinkt als een ongelofelijk open deur, maar ben jij wie je wilt zijn? Kijk eens diep in je hart?
Dus nog een keer: Ik wil ZIJN wie ik ben en ik wil jou laten weten dat je geen excuses hoeft te bedenken om te zijn wie jij bent.
Als we zijn wie we van nature zijn, dan houden alle conflicten abrupt op, is er geen jaloezie meer, geen discriminatie, geen honger ...
Onze essentie is immers liefde.
Liefde, Hanneke
Reactie schrijven