De ware

"Als ik de ware tegenkom stop ik met jou"

Ongelofelijke zin hè, en toch heeft iemand dit ooit tegen me gezegd.

En nu ga ik het omdraaien, ik ga het vanuit de lichtzijde tegen mijzelf zeggen: 

"Als ik de ware tegenkom stop ik met jou".

Misschien dat je denkt 'Nou, klinkt nog steeds niet sympathiek of empathisch', nee dat klopt, tenzij je je afvraagt wie die 'ik' en 'jou' zijn.

Al in je eerste schooljaren word je gevraagd wat je later wilt worden, waarmee je de boodschap ingeprent krijgt dat je nog niemand bent, tenzij je iemand wordt. En dus ga je al vroeg om je heen kijken om in de ogen van anderen goedkeuring te vinden voor wie jij bent. En aangezien we dat allemaal doen (op een handjevol verlichte mensen na), blijven we onze waarde zien als iets wat zich buiten ons bevindt: een automerk, een opleidingsniveau, een inkomen, je werk, je partner, een woonwijk, een religie, een cultuur, je vrijetijdsbesteding, je uiterlijk, je leeftijd, je geslacht, het aantal volgers, de goedkeuring van anderen, de aandacht van anderen ...

Wie ben je als je dit alles verliest? Veel mensen die op straat leven zeggen dat ze behandeld worden als 'niemand', maar ik ga er vanuit dat als je deze blog leest je een dakloze wel als iemand ziet.

Ik ga nog een stap verder. Je ligt op de operatietafel en krijgt een bijnadoodervaring. Je zweeft boven de tafel en ziet jouw lichaam daar op de tafel liggen ... wie ben jij nu? Het lichaam op de operatietafel of de waarnemer?

Als ik de ware tegenkom, oftewel, als ik inzie wie ik écht ben, dan neem ik liefdevol afscheid van de 'ik' die zichzelf klein houdt omdat anderen het misschien niet toejuichen dat ik mijn ware 'ik' laat stralen. Ik bedank de 'ik' die trouw bleef aan de overtuiging dat ik dit lichaam ben, een lichaam dat ooit zal sterven. Het ware 'ik' is uiteraard zoveel meer dan mijn opvoeding, het gezin waaruit ik kom, de conditionering, mijn emoties en gedachten.

En weet je wat nou het leuke is, mijn ware ik vindt alles leuk aan mij!

Be a unique idiot.